ನನ್ನ ಹೆಸರು

ಒಂದು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೀಗೆ ನಗರದ ಯಾವುದೋ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡತೊಡಗಿತು. ಏನಪ್ಪಾ ಅದು ಅಂಥಹ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅಂದರೆ “ನನ್ನ ಹೆಸರೇನು ?” ಎಂಬುದು. ಯಾಕೋ ಏನೋ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ ನೆನಪಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ತಿಪ್ಪರಲಾಗ ಹಾಕಿ ಯೋಚಿಸಿದರೂ ಅಷ್ಟೇ,  ನನ್ನ ಕಿಸೆ, ಫರ್ಸಿನೊಳಗಿನ ಹಳೆಯ ಕಾಗದದ ಚೂರುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿದರೂ ಅಷ್ಟೆ, ನನ್ನ ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೋದರೆ ಹೋಗಲಿ ಅದಕ್ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂದರೆ,  ತಲೆಯೊಳಗೆ ಹುಳದಂತೆ ಕೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲ. ಅದು ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿ ನನ್ನ ಮಿದುಳನ್ನು ಕೊರೆಯತೊಡಗಿತು.  ಏನಾದರೂ ಆಗಲಿ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕೆಂದು ನನ್ನೊಬ್ಬ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳಯನಿಗೂ ಫೋನಾಯಿಸಿದೆ. ಅವನು “ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿ ತಲೆ ತಿನ್ನಲು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲವೇ?” ಎನ್ನುತ್ತ ಮಾತು ಮುಂದುವರಿಸಿದನೆ ಹೊರತು ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ.  ಅವನು ಹೇಳದಿದ್ದರೆ ಹೋಗಲಿ ಒಂದು ಲೋಟ ಚಹಾ ಕುಡಿದರೆ ಉತ್ತಜಿತ ನನ್ನ ತಲೆ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂದು ಹತ್ತಿರವೇ ಇದ್ದ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಹೋಟೆಲಿಗೆ ನುಗ್ಗಿದೆ. ಚಹಾ ಕುಡಿದರೂ ಅಷ್ಟೇ, ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ ಹೊಳೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಯೇ ದುಡ್ಡನ್ನು ಎಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹೋಟೆಲ್ ಮಾಲಿಕನನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಕೇಳೋಣ ಎನಿಸಿತು.

 “ಯಾರಯ್ಯ ನೀನು ? ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಲೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿಯ. ನೀನೇನು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯೋ , ಸಿನಿಮಾ ಹೀರೋನ  ಅಥವಾ ಮಹಾನ್ ಸಾಧಕನ ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದೊಡನೆ ಹೇಳಲು” ಎನ್ನುತ್ತ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡತೊಡಗಿದ. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲಲಾಗದೆ ಮನೆಯಕಡೆಯ ದಾರಿ ಹಿಡಿದೆ.

ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಎಷ್ಟೋ ದೇವರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನೋ , ಯಾರದೊ ಪ್ರತಿಮೆಗಳನ್ನೋ , ಅಂಗಡಿಯ ಮೇಲೆ ಜಾಹಿರಾತಿಗೆ ಹಾಕಿದ ಸಿನಿಮಾ ತಾರೆಯರ , ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿದೆ. ಆಶ್ಚರ್ಯ ಎಂದರೆ ಅವರೆಲ್ಲರ ಹೆಸರೂ ನೋಡಿದೊಡನೆಯೇ ಥಟ್ ಅಂತ ನನಗೆ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಅವರೆಲ್ಲ ಸಾಧಕರು ಅಂತಲೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರ ಹೆಸರು ನೆನಪಾದರೂ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಯಾಕೆ ನೆನಪಾಗಲಿಲ್ಲ  ಎಂಬುದು ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ .

ಇದೇ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದೆ. ಮನೆಯೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ , ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ  ಮೆದುಳಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಹುದುಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಮೇಲೆದ್ದು ಬಂದಿತು. 

ಆಗಲೇ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಮಹತ್ವ !